ทวนเข็มนาฬิกากลับไปช่วงหลังมวลน้ำมหาศาลถล่มเมืองไทยปี 55-56 ถือเป็นปีทองรถใหญ่สายพันธุ์พญามังกรจีนอย่างแท้จริง หลายค่ายพลอยได้รับอานิสงส์เต็มเปากับช่วงรอยต่อที่ค่ายรถญี่ปุ่นประสบปัญหา“ขาดอะไหล่-ผลิตและประกอบไม่ทัน” ส้มหล่นลูกมหีมาเลยไปตกที่หน้าตักค่ายรถจีนเต็มๆถึงขนาดบางค่ายมียอดขายดิบขายดีเป็นเท่น้ำเท่ท่า
จนเป็นใบเบิกทางให้บรรดาค่ายรถใหญ่และห่วงโซ่ธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับภาคขนส่งจากจีนแผ่นดินใหญ่ไหล่บ่าบุกตลาดเมืองไทยเป็นว่าเล่น หวังทำการตลาดกอบโกย ‘ยอดขาย-กำรี้กำไร”เข้ากระเป๋าเป็นกอบเป็นกำให้สบายใจเฉิบ บรรดาเถ้าแก่ขนส่ง-อาเฮีย-อาซ้อพอมีเงินถุงเงินถังอยากขยายธุรกิจติดปีความฝันหวังเติมเงินในกระเป๋าให้ตุงกว่าเดิม ก็บินลัดฟ้าไปยังแดนมังกรพร้อมโซ้ยหูฉลามตุ๋นยาจีนพลางจรดปากกาเป็น “จับคู่ธุรกิจ” อยากได้รุ่นไหนกี่คันก็จิ้มเอาๆเหมาเป็นเข็งเป็นโหลเข้ามาโซโล่การตลาดในไทย
ฟากฝั่งค่ายรถใหญ่จีนก็ยินดีปรีดา “อ้าแขนรับ-รักทุกคน”ที่เข้ามามาจัดหนักจัดเต็มเปรมปีย์พี่มังกรจีน ส่วนนักธุรกิจ-กลุ่มทุนไทยก็ปลื้มปริ่มยิ้มสยามหนุกหนานตามๆกัน!
แต่แล้วก็ตกอยู่ห้วงยิ้มหวานหน้าบานเป็นจานดาวเทียมได้ไม่นาน ค่ายรถใหญ่จีนก็ต้องเผชิญวิบากกรรมการทำตลาดในไทย ยอดขายของบางค่ายที่เคยเปรี้ยงปร้างพุ่งพรวดก็กลับตาลปัตรลดฮวบฮาบ “สาละวันเตี้ยลงๆ” อันเป็นผลพวงจากการทำตลาด “ไร้กลยุทธ์-ไร้ทิศทาง” ต่างคนต่างนำเข้ามาขายกลายเป็นการตลาดแบบ“ไร้เอกภาพ” ความเป็นแบรนด์ สินค้าก็ถูกตีแสกหน้ากลับไปว่า “ไร้คุณภาพและมาตรฐาน” ซ้ำร้ายบริการหลังขายที่เป็นเรื่องสำคัญที่สุดก็ยังไม่วายถูกประทับตรากลางหน้าผากประจานให้รู้ว่า “ไร้ประสิทธิภาพ”
ทั้งหมดทั้งมวลได้หลอมรวมกลายเป็นคลื่นซึนามิลูกมหึมาถาโถมใส่ค่ายรถใหญ่จีนจนเสียการทรงตัวกราวรูด บางค่ายพอมีสายป่านยาวก็จำทนลุยต่อแต่ก็ต้องเผชิญกับอาการ “หายใจลดต้นคอ” บางค่ายหนักถึงขนาดอับปางกลางอ่าวไทย บางค่ายพอประคองตัวพกอาการบาดเจ็บขึ้นฝั่งกลับไปเลียแผลใจยังแผ่นดินเกิด
ขณะที่บรรดาเถ้าแก่ขนส่งขนส่ง-อาเฮีย-อาซ้อที่เคยทุ่มทุนลงแรงหวังได้กำไรเข้ากระเป๋า รายที่โกยยอดขายตุนกำไรแล้วไหวตัวทันผันตัวเองไปตะบันธุรกิจอื่นๆก็มีให้เห็นไม่น้อย แต่ก็มีอีกหลายรายต้อง“สูญเงิน”ที่กู้หนี้ยืมสินมาลงทุนไปกับยี่ห้อจีน ต้องฝืนทนก้มหน้าก้มตาสะสาง “หนี้สิน”อย่างหลีกเลี่ยงไมได้ หลายรายคิดไม่ตกเช่นกันว่าจะเอายังไงดีกับ “ซากแห่งความล้มเหลว” ที่ตกอยู่ในภาวะ“เกิดขึ้น-ตั้งอยู่-พอกพูน”และยังไม่ดับสูญไปแถมยังเป็นอนุสรณ์แห่งเจ็บปวดมาถึงทุกวันนี้
แม้ถึงกาลปัจจุบันสมรภูมิรถใหญ่เมืองไทยในฟากรถบรรทุกสายพันธุ์มังกรจีน ยังคงมีหลายแบรนด์วาดลวดลายโชว์พลังการตลาดและสร้างสีสันในแวดวงสิงห์รถบรรทุกเมืองไทย แต่ทุกค่ายย่อมรู้ดีร่องรอยการทำตลาดยี่ห้อจีนในไทยในอดีตสอนอะไรเขาบ้าง รู้ดีว่าต้องปิดจุดอ่อนโชว์จุดแข็งและเติมเต็มศักยภาพด้านไหน อย่างไรบ้าง?
ปิศาจขนส่ง เข้าใจดีถึงความตั้งใจจริงกับการลงทุนระยะยาวในประเทศไทย ระดมสรรพกำลัง“ปรับปรุง-เปลี่ยนแปลง-ขับเคลื่อน” ในทุกมิติหวัง “กอบกู้ชื่อเสียง-ภาพลักษณ์” ที่เสียไปในสายตาลูกค้าชาวไทยให้พลิกกลับมาดูดีมีชาติตระกูลและอยู่กับสังคมขนส่งไทยตลอดไป
แต่ทว่า จะเป็นการขับเคลื่อนเพื่อ…รอเวลาผงาด หรือซื้อเวลารอวันอวสาน?
….กาลเวลาเช่นกันจะเป็นเครื่องพิสูจน์!
